به گزارش پایگاه خبری «حامیان ولایت»این عملیات‌ها از سه سال پیش تقریبا بی‌سابقه بوده است و با زنده کردن خاطرات تلخ مرگ‌های دسته‌جمعی خیابانی، موجی از نگرانی در میان مردم عراق به ویژه ساکنان بغداد ایجاد کرده است و به تبع آن، امروز این علامت سوال بزرگ در اذهان عراقی‌ها و ناظران اوضاع شکل گرفته است که آیا آنچه در میدان الطیران رخ داد، عقبگردی سریع به سال‌های بی‌ثباتی و ناامنی افسار گسیخته است؟
کما این که منطقه پرجمعیت محل دو انفجار انتحاری در سال‌های اولیه اشغال عراق شاهد عملیات‌های تروریستی از این دست بوده و به همین خاطر از مناطقی است که تحت کنترل شدید امنیتی می‌باشد و برای رسیدن به آن باید از 4 ایست بازرسی عبور کرد؛ از این جهت، سوال مهم دیگر درباره چگونگی رسیدن دو انتحاری مجهز به مواد منفجره به این منطقه است.
واقعیت این است که بالا گرفتن کشمکش‌های سیاسی و امنیتی پس از پایان سلطه سرزمینی داعش به عنوان یک دشمن مشترک، خود گسل‌ها و خلاهای امنیتی را بیشتر و عمیق‌تر کرد و در نتیجه آن، مبارزه با هسته‌ها و گرگ‌های تنها و پراکنده از اولویت افتاد و این افراد با استفاده از این فرصت به نوعی به بازسازی، سازماندهی مجدد خود و پیدا کردن یکدیگر پرداخته و توانستند همزمان امروز دو عملیات انفجاری مهم را انجام دهند.
اما این کل ماجرا و مساله نیست. به نظرم، ما صرفا با یک عملیات کورکورانه و انتقام‌جویانه داعش در یک منطقه پرجمعیت مواجه نیستیم؛ بلکه قضیه فراتر و پیچیدهتر از آن است و اینگونه نیست که هدف صرفا کشتن و انتقام از مردمی بوده باشد که در ادبیات تندروها به حاکمیت "کفر" تن داده‌اند و یا ضربه‌ای به "دشمن نزدیک" باشد.
زمان و مکان دو عملیات تروریستی خود گویای نکات پرمعنا و مفهومی است. انتخاب بازاری پرجمعیت در قلب بغداد، نزدیک میدان التحریر و الخضراء با آن کنترل امنیتی با هدف وارد کردن بیشترین تلفات برای ارسال پیام امنیتی و سیاسی بسیار مهمی صورت گرفته است.
در واقع، طراحان و دست‌اندرکاران چنین عملیاتی به دنبال ایجاد یک واقعه بزرگ برای شروع مرحله‌ای تازه بوده‌اند. اگر چنین قصدی در کار نبود که دو انتحاری می‌توانستند همین عملیات را علیه نیروهای پلیس و نظامی انجام دهند؛ اما در این حالت تلفات خیلی کم‌تر می‌بود و آن تاثیرگذاری مورد نظر اتفاق نمی‌افتاد و عملیات زیاد جلب توجه نمی‌کرد.
به هر حال، به گمانم هدف عملیات‌های امروز بغداد تغییر دستور العمل‌ها و اولویت‌های سیاسی امنیتی و بر هم زدن معادلات عراق است و اجرای آن، یک روز پس از تعیین زمان انتخابات آتی مجلس در اکتبر آینده نیز در این راستا قابل تامل است.
حال باید منتظر ماند و دید متعاقب این عملیات‌ها اتفاقات دیگری از این دست خواهد افتاد؟ و عراق عملا به سال‌های عملیات‌های خیابانی باز خواهد گشت؟ به اعتقاد نگارنده بعید است اوضاع به سمتی رود که مثل آن سال‌ها هر روز شاهد چنین عملیات‌هایی باشیم؛ اما به احتمال زیاد هر چند وقت یک بار این اعمال تروریستی تکرار شود. کما این که ماه‌ها و سال‌های پرتنش‌تری پیش‌رو دارد.
