سرهنگ‌ها می‌آیند!

به گزارش پایگاه خبری «حامیان ولایت»به نقل ازروزنامه وطن امروز در گزارشی به حضور نظامیان در پست‌های کلیدی کابینه بایدن پرداخته است که بخش‌های مهم آن در ادامه از نظرتان می‌گذرد.

روی کار آمدن جو بایدن تا اینجای کار هیچ شباهتی نداشته است به آنچه لیبرال‌ها و فمینیست‌ها در توهمات‌شان از یک رئیس‌جمهور دموکرات، ساخته و پرداخته بودند.

جوی خوابالو حتی نگذاشت عرق انبوه لیبرال‌ها و دگرباش‌های فعال در رسانه‌های جریان اصلی آمریکا و اروپا که در این ماه‌ها برای او سنگ‌تمام گذاشته‌اند تا بلکه از کابوس ترامپ رهایی یابند، خشک شود و یک ماه پس از انتخابات چهارم نوامبر، با اتخاذ رویکردی سرهنگ‌سالارانه‌تر از ترامپ در چیدمان کابینه آینده‌اش، چنان تفی به صورت همراهانش در حزب زن‌سالار دموکرات انداخت که ائتلاف آبی را یک‌شبه به ۲ جناح بنفش (حاکمیت‌گرا) و صورتی (فمینیست) بخش کرد. 

تیترهای خصمانه‌ای که در چند روز اخیر، شاخص‌ترین نشریات آمریکا از روزنامه‌های واشنگتن‌پست و نیویورک‌تایمز تا هفته‌نامه‌های تایم و آتلانتیک با آنها انتخاب یک ژنرال ۴ستاره تازه بازنشسته به جای یک گزینه غیرنظامی فمینیست توسط بایدن برای ریاست پنتاگون را هدف قرار داده‌اند، ممکن است نشانه‌هایی از آغاز زودهنگام یک پایان در ائتلاف ناچار میان ۳ قطب رسانه‌ها و فعالان اجتماعی آمریکا، حاکمیت سرمایه‌دار و بدنه بروکراتیک حکومت علیه دونالد مجنون باشد.  

این باعث شده صدای جمهوری‌خواهانی از رسته بازهای شکاری که در دولت‌های بوش پسر و ترامپ بر طبل نظامی‌گری در وزارت دفاع می‌کوبیدند نیز در بیاید. پیتر فی ور نومحافظه‌کار که در دولت بوش پسر- که دست‌کم ۳ جنگ بزرگ را در خاورمیانه و شاخ آفریقا به راه انداخت- از اعضای شورای امنیت ملی ایالات متحده بود، معتقد است معرفی ژنرال لوید آستین به عنوان نامزد وزارت دفاع که تا سال ۲۰۱۶ فرمانده قرارگاه مرکزی ارتش آمریکا بوده به منزله تبدیل کردن بدعت خطرناک دوره ترامپ به یک سنت توسط بایدن است.

ترامپ ۴ سال پیش با معرفی ژنرال جیمز متیس که کمتر از ۷ سال از حضورش در فرماندهی ستاد کل نیروهای مسلح می‌گذشت، روند ۷ دهه‌ای تصدی یک وزیر سیاسی در راس دستگاه نظامی آمریکا DOD را شکست و تنها به لطف اجماع سناتورهای جمهوری‌خواه که اکثریت را داشتند برای چشم‌پوشی از قانون امنیت ملی ۱۹۴۷ وارد کابینه شد.

پس از سگ دیوانه حالا نوبت به یک وزیر یونیفرم‌پوش دیگر رسیده است. بدین معنی که جو بایدن، کاملا هریس و سناتورهای دموکرات، حدود یک ماه و نیم دیگر هنگام رای اعتماد گرفتن برای ژنرال آستین، با وجود آن ژست‌های ضد جنگ و خشونت‌شان نه تنها باید خود بر قانون عدم به‌کار‌گیری فرماندهان نظامی در کابینه چشم ببندند که حتما طی یک رسوایی سیاسی از اکثریت جمهوری‌خواه سنا نیز همین را خواهند خواست. در حالی که تا آن رسوایی هنوز چند روزی مانده است، همین حالا تشت رسوایی‌های متعدد اقتدارگرایی بایدن، قدیمی‌ترین مقام انتخابی در نظام سیاسی آمریکا که سابقه سناتوری‌اش به اوج روزهای جنگ سرد بازمی‌گردد، از بام افتاده است. 

او در دهه ۳۰ زندگی‌اش جزو چهره‌های مطرحی بود که در میانه جنگ سرد دهه ۱۹۷۰ میان غرب و بلوک شرق نقش بازی می‌کرد و بعد در دهه‌های ۱۹۸۰، ۱۹۹۰ و دهه اول قرن بیست‌و‌یکم، هیچ جنگ بزرگی نبود که او به عنوان یک سناتور ارشد دموکرات، دولت‌های جمهوری‌خواه و دموکرات را در آنها همراهی نکند به طوری که اگر بخواهیم نام یک نماینده کنگره را ببریم که از هر ۸ کارزار نظامی مهم دولت‌های متوالی واشنگتن در دوران کارتر، ریگان، بوش پدر، کلینتون و بوش پسر طی ۴ دهه اخیر حمایت کرده باشد، او کسی نیست جز جو بایدن. 

با چنین سابقه‌ای بایدن خیلی زود تمایلات نظامی‌اش را نشان داد. در حلقه اصلی کارزار انتخاباتی او تعداد زیادی از چهره‌های کلیدی مرتبط با دستگاه نظامی و صنایع نظامی به چشم می‌خورند. 

از نظر کارشناسان نشریه پولیتیکو، مشکل معرفی آستین برای ریاست پنتاگون فقط این نیست که او فرمانده مورد علاقه اوباما برای راه انداختن غائله تروریستی داعش در قالب جنگ‌های نیابتی یک دهه اخیر خاورمیانه در لیبی، سوریه، عراق و یمن در راستای دکترین لیبرالیسم تهاجمی «موازنه کرانه‌های دور» محسوب می‌شده، بلکه این خود بایدن است که با چنین انتخابی در مظان اتهام نظامی‌گری قرار می‌گیرد. در حقیقت آستین تنها یکی از چهره‌های متعددی خواهد بود که دولت بایدن را به دولت ژنرال‌ها و وابستگان نظامی تبدیل می‌کند. چهره‌های اصلی کارزار انتخاباتی بایدن اغلب شامل این تعریف می‌شدند. 

تونی بلینکن، مشاور بین‌المللی بایدن در سنا و سپس کارزار انتخاباتی‌اش که حالا نامزد وزارت خارجه کابینه او است از سال۲۰۰۹ یکی از اعضای موسس صندوق مشاوران وست اکسس (West Exec)‌‌ که در جزیره پاین به ثبت رسیده برای سرمایه‌گذاری‌های سنگین (بیش از ۳۰۰ میلیون دلار) در صنایع نظامی بوده است.

جالب اینکه ژنرال آستین، گزینه وزارت دفاع هم از اعضای همین صندوق تامین مالی نظامی بوده‌ است. آستین با سابقه نفوذ در ساختار پنتاگون و به لطف پول‌های همین صندوق بود که یک سال پس از بازنشستگی به ریاست شرکت نظامی بزرگ ریتئون تکنولوژی رسید.

جالب اینکه میشل فلورنی، مشهور به خانم ژنرال که در تمام طول کارزار انتخاباتی بایدن گزینه اصلی او برای وزارت دفاع و مورد حمایت وسیع فمینیست‌های حامی حزب دموکرات به عنوان نخستین زن رئیس پنتاگون بود نیز جزو شرکای بلینکن و آستین در همین صندوق محسوب می‌شود.  

فلورنی دست کم طی ۴ سال آینده که دموکرات‌ها قدرت را در دست دارند همچنان یک چهره بانفوذ نظامی در دولت مستقر و دولت سایه واشنگتن باقی خواهد ماند، چنان که از همین حالا او را یک سناتور جان مک کین مونث، دموکرات و لیبرال در طیف جدید بازهای شکاری دولت سایه واشنگتن می‌‌خوانند که هر لحظه ممکن است دولت بایدن را به سوی یک جنگ خونین دیگر سوق دهد.

بایدن اما در همان نخستین روزهای پس از انتخابات که رسانه‌های لیبرال و به اصطلاح ضد جنگ، برتری شبهه‌برانگیزش در مجموع آرای الکترال بر ترامپ را جشن گرفته بودند، یک تیم انتقالی عجیب برای ارتباط با دولت مستقر جمهوری‌خواه و دریافت اطلاعات طبقه‌بندی شده معرفی کرد؛ تیمی که تقریبا یک‌سوم اعضای آن از ۳ اندیشکده بشدت امنیتی و نظامی و ۴ شرکت تامین‌کننده محصولات نظامی آمده بودند؛ اندیشکده‌هایی شامل مرکز راهبردی و مطالعات بین‌الملل (سی‌اس‌ای‌اس)، مرکز امنیت آمریکایی جدید (سی‌ان‌ای‌اس) و رند (مرکز مطالعات آینده پژوهی وابسته به نیروی دریایی آمریکا) و شرکت‌های نظامی شامل جنرال داینامیک (ربات‌های نظامی)، ریتئون، نورتروپ گرامان و لاکهید مارتین. 

گفته می‌شود غلبه فعالان عرصه نظامی و امنیتی بویژه در بخش ارتباط با پنتاگون در تیم انتقالی رئیس‌جمهور جدید، یکی از دلایل مهم تغییراتی بود که ترامپ در آخرین روزهای ریاست‌جمهوری‌اش در وزارت دفاع اعمال کرد، چرا که او احساس می‌کند بایدن با سرهنگ‌های پرشمار پیرامونش قصد ایجاد تحولات شتابان کودتاگونه در ساختار دپارتمان دفاعی DOD را دارد.