پوست خربزه انتخاباتی زیر پای محسن رضایی توسط مشاورانش

به گزارش پایگاه خبری «حامیان ولایت»به نقل ازشرق،با زمزمه ورود چهره‌هایی با سابقه نظامی به انتخابات 1400، بحث نامزدی سه‌باره محسن رضایی هم از گوشه‌وکنار به گوش می‌رسد. جبهه ایستادگی که از قدیم‌الایام جریانی سیاسی نزدیک به محسن رضایی بوده، بدون اینکه تأثیری در توفیقات فرمانده سابق جنگ در عرصه سیاست داشته باشد، حالا دوباره زمزمه آوردن محسن رضایی به عرصه انتخابات را مطرح کرده است.

دبیر کل این جبهه عبدالحسین روح‌الامینی پدر محسن روح‌الامینی از جان‌باختگان کهریزک است و قائم‌مقامش کرم‌رضا پیریایی از استانداران سابق احمدی‌نژاد و نزدیکان محمدرضا رحیمی که در مجمع تشخیص مصلحت نظام هم‌اکنون از مشاوران محسن رضایی است.
به نظر می‌رسد که بار دیگر جبهه ایستادگی در حال انداختن پوست خربزه زیر پای محسن رضایی است؛ آن‌هم درحالی‌که اظهارنظرهای عجیب و شاذ رضایی هم در ماه‌های اخیر شدت گرفته است. نوع اظهارنظرها شبیه وعده‌های انتخاباتی است. وعده درآمدهای کلان که در سال‌های اخیر بارها از سوی چهره‌های در مظان نامزدی به گوش می‌رسد. به‌تازگی محسن رضایی نیز با وعده‌ دلاری خود، واکنش‌های بسیاری را برانگیخته است. چندی پیش دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام، در دیدار جوانان عضو جمعیت گام دوم انقلاب گفته بود: «اگر اقتصاد و تولید ملی ما راه بیفتد، هیچ ایرانی‌ای نیست که درآمد سرانه آن زیر ۵۰ هزار دلار باشد. همه‌چیز برای این جهش و تحول آماده است. هر تحول در ایران، بر زندگی ۵۰۰ میلیون نفر در اطراف ایران تأثیر می‌گذارد، به شرط آنکه بازارهای منطقه و حوزه نفوذ فرهنگی را در اهداف خود داشته باشیم».

محسن رضایی خود را صاحب‌نظر اقتصادی می‌داند، شاید یکی از دلایلی که این روزها دوباره به آمدن متمایل شده، اوضاع اقتصادی به‌هم‌ریخته‌ است. زمانی گفته بود که نخبگان و مردم آماده و پذیرای ایده‌های او نبودند. شاید این روزها فکر می‌کند که بستر برای ایده‌هایش فراهم است که به نظر او، می‌تواند برای بن‌بست‌گشایی از اقتصاد ایران مؤثر واقع شود. ایده‌هایی که غالبا از سوی جامعه دانشگاهی، مدیران ارشد اجرائی یا افکار عمومی، جدی گرفته نمی‌شوند. به نظر می‌رسد یکی از دلایل اصلی این جدی‌گرفته‌نشدن، فقدان سرمایه اجتماعی و علمی اوست، همچنین حضور گسترده، گاه بی‌موقع، همیشگی و البته فقدان تأثیرگذاری و جریان سیاسی محسن رضایی در سیاست ایران. محسن رضایی در یک رقابت انتخاباتی، در سال‌های 84 (دقایق آخر انصراف داد) ۸۸ و 92 ناکام شده است. آیا او ریسک یک ناکامی دوباره را به جان خواهد خرید یا در صورت ورود به انتخابات تضمین‌های لازم را از اصولگرایان برای پیروزی خواهد گرفت؟

این نکاتی است که همان حلقه مشاورانش هیچ‌گاه درباره‌اش با او صحبت نمی‌کنند. جالب اینکه همین نزدیکان محسن رضایی در جبهه ایستادگی در انتخابات 98 مجلس یازدهم هم مدعی بود که دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام می‌تواند یک جریان مقتدر وابسته به خود را وارد مجلس کند؛ درحالی‌که اصلا چنین نشد.

نگاهی به نتیجه انتخابات مجلس و شکست‌های پی‌درپی محسن رضایی در عرصه انتخابات را می‌توان محصول اتاق فکر و مشاورانی دانست که نتوانسته‌اند مشاوره‌های درستی به او بدهند. محسن رضایی گرچه خودش را متعلق به جریان اصولگرایی می‌داند؛ اما به نظر می‌رسد که این جریان آن‌طور که باید و شاید به فرمانده سابق جنگ اعتقاد و اعتمادی ندارد که برخلاف ادعای حلقه مشاورانش در بزنگاه به سراغش برود یا در تعیین خط‌مشی انتخاباتی با او هماهنگی کند.

به نظر می‌رسد تا نگاه دبیر مجمع تشخیص مصلحت به حلقه مشاورانش عوض نشود، دور تسلسل شکست‌های انتخاباتی او ادامه دارد. تصمیم‌سازان اطراف او با رؤیاپردازی و وارونه‌نگاری از واقعیت جایگاه سیاسی محسن رضایی، در همه این سال‌ها او را تهییج و ترغیب به شرکت در انتخابات می‌کنند و او همچنان دست خالی بیرون می‌آید