به گزارش پایگاه خبری حامیان ولایت ،سخنگوی دولت اصلاحات، آقای عبدالله رمضانزاده در باب مصوبه اخیر مجلس، خطاب به رئیس مجلس گفته اند:
"با استفاده از تندروها برای کشور بحران دیگری ایجاد نکنید ... نگاهی به وضعیت بازار بیاندازید ...".
همگام با ایشان آقایان عباس عبدی و مصطفی تاجزاده هم این نوع اقدامات را در جهت حفظ تحریم ها و شکست برجام دانسته اند. از آنسو در نگاهی کاملاً متفاوت مشاور رئیس جمهور در دولت اعتدال آقای حسام الدین آشنا گفته اند:
"اینها می خواهند گشایش های قطعی اقتصادی دولت بایدن را به نام طرح مجلس بزنند و از آن برای انتخابات 1400 استفاده کنند."
پیش تر هم آقایان علی مطهری و صادق زیباکلام از نقشه جناح مقابل برای بازگشت به برجام و مذاکره با آمریکا در دولت بعد خبر داده بودند و یا وزیر امورخارجه مان برخی افراد از جناح رقیب را متهم کرده بودند که مخفیانه به دولت بایدن سیگنال همکاری میفرستند.
تناقض شدید بین این دو نظر، نمودی از یک تشتت آرا و سردرگمی عمدی در جناح غربگرا در کشور است. از یکسو تصمیم مجلس را یک تصمیم ضد معیشتی برای جلوگیری از بازگشت آمریکا به برجام و رفع تحریم ها معرفی می کنند و از سوی دیگر آن را مستمسکی می دانند برای آنکه رفع تحریم ها به نام جناح مقابل تمام شود یا آنکه عنان مذاکره را بدهد به دست خود ایشان. از یکسو جناح مقابل را به کارشکنی در برجام و جلوگیری از رونق بازار متهم می کنند و از طرفی آن را به دنبال سواستفاده از گشایش اقتصادی و بازگشت به برجام!
تناقض های جناح متمایل به غرب در خصوص موضوع مذاکره و برجام، محدود به زمان حال نیست. ایشان مدتهاست در خصوص رابطه حکومت و برجام نیز مردم را در بلاتکلیفی و سردرگمی نگاه داشته اند. " ابتدای مذاکرات که تصویر مثبتی از نتایج آن در ذهن داشتند سعی کردند قباله موفقیت را به نام خودشان زده و با استناد به مواردی چون شعارنویسی روی موشک، حکومت را مخالف رفع تحریم ها و گشایش در امور مردم معرفی کنند ولی بعداً که معلوم شد برجام طبلی توخالی بوده، کوشیدند با استناد به مواردی چون مذاکرات عمان در دولت احمدی نژاد، حکومت را هم شریک جرم خویش و حتی بانی و آمر مذاکره معرفی نمایند.
اما حقیقت آنست که جمهوری اسلامی ابداً مخالف مذاکره و برداشته شدن تحریم های ظالمانه نیست، بلکه مخالف مذاکره از سر ضعف و خود کم بینی و استیصال است. مخالف مذاکره ای که مقدمه اش ترساندن مردم از سایه جنگ و فشرده شدن یک دکمه در آمریکا باشد. مقدمه اش ارسال سیگنال های ضعفی از بی پولی گرفته تا بی آبی به دشمن باشد. مقدمه اش افزایش سطح توقع مردم از نتایج مذاکرات و ترسیم یک بهشت خیالی پس از توافق باشد و خلاصه آنکه مقدمه اش گره زدن همه آینده و هستی یک ملت به میزان سخاوت و کرم دولت هایی باشد حریص و فریبکار". *
دست خالی ما از دو دور مذاکرات هسته ای پیشین، دقیقا به دلیل همین نوع خودباختگی و ضعف است در هنگام مذاکرات. اگر بجای تعلقات جناحی و کشمکش های سیاسی، از منظر منافع ملی به مصوبه اخیر مجلس نگاه کنیم، در خواهیم یافت که این اقدام حرکتی راهبردی جهت ایجاد توازن در هرگونه مذاکرات آتی با ایالات متحده است. در جهت پر کردن دست دولت و افزایش قدرت چانه زنی آن پشت میز مذاکره است. تا وقتی عمل نکردن به تعهدات برای طرف غربی هزینه نداشته باشد آن ها به تعهداتشان بر نخواهند گشت. مصوبه مجلس اقدامی در خصوص این افزایش هزینه است. حرکتی است در جهت ارسال پیام اعتماد به نفس و قوّت بجای سیگنال های ضعف و استیصال.
