بــــگـــو چه ماسکی مــی‌زنــی تـا بگـویـم کیستـــی!

جهان در چند ماه اخیر درگیر یک پاندمی بزرگ به‌نام کووید۱۹ بود. چیزی که زندگی روزمره همه مردم جهان را تحت تأثیر خود قرار داد و مسائل مختلفی را چه خوب و چه بد پیش روی آن گذاشت. یکی از این تغییرات، استفاده روزمره از ماسک‌های پزشکی به‌عنوان تنها ابزار خود/دیگرمراقبتی بود که همه مردم دنیا دست‌کم تا زمان اختراع واکسن، ملزم و مکلف به استفاده از آن شدند. چیزی که در این میان توجه جامعه‌شناسان مد و فعالان مطالعات فرهنگی را به خود جلب کرد، تبدیل این ضرورت به نوعی مد و استایل و پیداکردن کارکرد‌های زیبایی‌شناختی بود. اینکه این اتفاق راه‌حلی بود که انسان برای گریز از فشار و مقاومت نسبت به ترس ناشی از استفاده روزمره از یک ابزار پزشکی ابداع کرد تا طی همدستی با صنعت مد، ماسک را به یک اکسسوری یا یک تکه لباس تبدیل کند یا باید آن را ذیل ایده مصرف تبیین کرد، موضوعی بود که در خصوص آن با دکتر حمیدرضا شعیری، نشانه-معناشناس، استاد دانشگاه تربیت مدرس و رئیس انجمن نشانه‌شناسی تهران صحبت کردیم. حاصل این گفتگو را در ادامه می‌خوانید.

از منظر نشانه‌شناسی، ماسک به‌عنوان یک ابژه، پروتز و مصنوعی که حالا جزئی از زندگی روزمره ما شده است واجد چه دلالت‌ها و معنا‌هایی است؟