علی مطهری و وارونه نویسی تاریخ!

 آقای مطهری به لغو نام‌گذاری خیابانی بنام «مهندس بازرگان» در تهران اعتراض کردند و ازجمله نوشتند «اینکه فردی در موضوعی، نظری غیر از نظر رسمی نظام داشته باشد، دلیل بر انقلابی نبودن او و پیاده کردن وی از قطار انقلاب نیست. با این روش، در نهایت چندنفر بیشتر در دایره انقلاب باقی‌ نمی‌مانند»

 جناب مطهری تاریخ را نیمه روایت کردند!
بازرگان دبیرکل نهضت آزادی، نقدها و مخالفت‌های بسیاری با اشغال لانه جاسوسی، روند جنگ و... داشت. اما آنچه او را از صحنه سیاست حذف کرد نه نظرات مخالفِ حاکمیت، بلکه بخاطر پیوند‌های استراتژیک و تاکتیکی با منافقین در سال ۶۰ بود.

 این بازرگان بود که در اردیبهشت۵۹ به نفع کاندیداتوری رجوی در مجلس بیانیه رسمی داد.

 حتی ۲هفته پیش از اینکه امام، بنی‌صدر را از فرماندهی کل قوا عزل کند، نهضت‌آزادی در بیانیه‌ای تلویحا سخن از انحلال مجلس و نخست‌وزیر داد؛ تا کفه ترازوی به‌نفع بنی‌صدر و مجاهدین سنگین شود.

 کار که به ترورهای تابستان ۶۰ رسید؛ نهضت آزادی و بازرگان هیچ‌گاه حاضر نشدند ترورهای تابستانِ خونین را بدست سازمان مجاهدین خلق محکوم کنند.

 محکوم می‌کردند اما نامی از مجاهدین خلق نمی‌آوردند و تنها به صدور پیام‌های تسلیت اکتفا می‌کردند. گویی انفجارها محصول ترکیدن کپسول‌های گاز بود!

 حتی وقتی امام پس از انفجار ۷ تیر و تکه‌تکه شدن بهشتی به بازرگان نهیب زد که «ای نمازخوان‌ها» خط جدا کنید از منافقین، بازهم حاضر نشدند:
«شما بیایید و حسابتان را از این منافقین جدا کنید. نه اینکه بگویید که شما خشونت نکنید، آن وقت به من هم بگویید که شما خشونت نکنید! این معنایش این است که ما و آنها مثل هم هستیم! این منافقین به‌درد شما نخواهند خورد»

 اما بازهم بازرگان هیچ‌گاه نه مجاهدین خلق را سازمانی تروریستی و نه شخص رجوی را جنایتکار خواند. برای همین امام به منافقین لقب «فرزندان عزیز بازرگان» داد.

 دلیل حذف بازرگان ابراز نظرات مخالفِ قرائت رسمی نظام نبود. اگر به انتقاد و نظر مخالف باشد، نباید نامی از دکتر شریعتی در جمهوری اسلامی می‌ماند‌. چرا که او تندترین منتقد برخی روحانیت و گاه علما بود. تا جایی که شهیدمطهری او را مروج «اسلام منهای روحانیت» می‌دانست. اما هنوز یکی از طولانی‌ترین خیابان‌های کشور به نام شریعتی است‌.

 اما چگونه می‌توان در تهرانی خیابانی بنام بازرگان نامید درحالی که فرزندان معنوی او تابستان ۶۰، تهران را به خون کشیدند.

منبع : حامیان ولایت