واگذاری کیش به چین از ادعا تا واقعیت

جمهوری اسلامی ایران در برابر راهبرد فشارحداکثری آمریکا با همه کش و قوس ها ایستاده و حتی با وجود دولت مرعوب و غرب گرای حسن روحانی نه تنها حاضر به معامله بر مولفه های اقتدارآفرین خود نشده است، بلکه با گسترش توان موشکی و ارسال ماهواره به فضا، تقویت قدرت منطقه ای، زدن پایگاه تروریست های آمریکایی در عین الاسد، توقیف نفتکش انگلیسی و نهایتا ارسال 5 نفتکش به ونزوئلا در حال قدرت نمایی است.

در همین حین آمریکا که تا کنون از هر ابزاری برای توقف حرکت جمهوری اسلامی استفاده کرده و بی سابقه ترین تحریم ها را علیه ملت ایران اعمال کرده، با انتشار خبر قرارداد 25 ساله و راهبردی ایران و چین که قطعا منافع آمریکا را مورد خدشه قرار خواهد داد، علنا و رسما وارد میدان جنگ تبلیغاتی می شود.

کاملا روشن است چین به عنوان اصلی ترین رقیب آمریکا در نظام بین الملل قلمداد می شود و از طرفی چین به عنوان یکی از بزرگترین اقتصادهای دنیا که هم می تواند خرید نفت ایران را تضمین کند و هم نقش مهمی در خنثی کردن تحریم ها و فشار حداکثری آمریکا ایفا کند، لذا این قرارداد قطعا مقابل راهبردهای آمریکا در جهت مهار چین و ایران خواهد بود.

لذا طبیعی است که پروپاگاندای تبلیغاتی کاخ سفید و عمله های آن وارد میدان می شوند. ناگهان منوتو و بی بی سی دلسوز مردم ایران می شوند و چند گزارش ویژه در جهت تخریب روابط ایران و چین نمایش می دهند، صفحه رسمی وزارت خارجه آمریکا به فارسی رسما هشتگ ترکمنچای دوم را ترویج می کند، عمله های جیره خور توئیتری هم به خط می شوند تا فرامین مایک پمپئو روی زمین نماند، مانا نیستانی هم دست به قلم می شود تا موجی بر روی هیچ شکل بگیرد.

حال دیگر آنقدر موج شایعات زیاد شده که در هر گروه و محفلی حرف های عجیب و محیرالعقولی از واگذاری کیش و میادین نفتی به چین تا حضور نظامیان چینی در ایران و...منتشر می شود و همه از هم می پرسند واقعا چه خبر است؟

از آن طرف هم در شرایطی که برجام و خط اعتماد و تنش زدایی با غرب در کشور شکست خورده، غرب گرایان داخلی هم دست به هر وسیله ای می زنند تا نگذارند راهبرد نخ نما مذاکره برای رفع تحریم و وادادگی در برابر کدخدا به زباله دان تاریخ بپیوندد. آنها هم به عمله های پمپئو می پیوندند و در روزنامه های زنجیره ای که روزی تیتر می زدند امضا کری تضمین است و رسانه هایشان خط تخریب روابط ایران با چین و بقیه مناطق دنیا از حوزه آمریکای لاتین تا شرق را پی می گیرند.

اما تمام این هیاهوها برای قرارداد 25 ساله ای است که به قول معروف نه به دار است نه بار! قراردادی که صرفا در کلیات مورد توافق طرفین قرارگرفته و نه خبری از واگذاری کیش است نه حضور نظامیان چینی! قراردادی که هنوز دو طرف توافق نمی دانند چه جزییاتی دارد، حال چگونه تمامی رسانه های غرب گرا و عمله های آمریکا جزییات آن را موبه مو منتشر می کنند؟ آن هم قرارداد کلانی که احتمالا تا رسیدن به توافق نهایی به عمر دولت دوازدهم هم نخواهد رسید.

حتما این قرارداد 25 ساله پس مشخص شدن آن طبق قانون اساسی باید شفاف به اطلاع مردم و در صحن مجلس بررسی و تصویب شود اما مساله این است که اتفاقی که هنوز نیفتاده چگونه ترکمنچای دوم خطاب می شود؟

هر قراردادی از جمله قرارداد با چین یا هر کشور دیگری باید براساس منافع ملی کشور باشد و به اطلاع مردم و نمایندگان مردم برسد. توسعه روابط با شرق و چین براساس منافع متقابل هم که خود می تواند موجب خنثی سازی تحریم ها گردد، که همین امر موجب خشم و عصبانیت آمریکایی ها شده که اینگونه وارد کارزار تبلیغاتی علیه این روابط شده اند.

نهایتا گویا این بار هم با عدم توضیحات و عدم اقناع از سوی مسئولین دولتی و بی توجهی به افکار عمومی، بازی شروع نکرده را در زمین رسانه و افکار عمومی باخته ایم.

منبع : نسیم انلاین